محمدحسین آقاسی، وکیل دادگستری، از صدور حکم قطعی دادگاه در پرونده شکایت استاد محمدرضا شجریان از صداوسیما خبر داد. به گفته این وکیل دادگستری، بر اساس نظر دادگاه، صداوسیما جرمی مرتکب نشده است و شاکی فقط می‌تواند خسارت مطالبه کند. حکم تبرئه صداوسیما در حالی صادر می‌شود که از ثبت شکایت استاد محمدرضا شجریان از صداوسیما ، ۱۱ سال و چهار ماه می‌گذرد.

آقاسی درباره حکم این دادگاه به خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر گفت: «طبق نظر دادگاه، معاونان وقت صداوسیما (حسن خجسته و محمد صوفی) دستور پخش آثار شجریان را نداده‌اند و باید از پخش آن جلوگیری می‌کردند که در واقع ترک فعل کرده‌اند و این ترک فعل جرم محسوب نمی‌شود؛ آقای شجریان می‌تواند از صداوسیما مطالبه خسارت کند.»

آقاسی با «ناموجه» خواندن استدلال دادگاه افزود: «این پرونده ۱۱ سال و چهار ماه در موارد و مقاطعی به‌صورت عمدی، معطل نگه داشته شد؛ که از جمله می‌توان به ۴۷ ماه معطل ماندن آن توسط عباس جعفری دولت‌آبادی، دادستان وقت تهران، اشاره کرد. همچنین روند رسیدگی در دادگاه تجدیدنظر از زمانی که جلسه محاکمه برگزار و رای صادر شد، دو سال و دو ماه طول کشید. در صورتی‌ که ظرف مدت یک هفته باید حکم صادر می‌شد.»

در سال ۱۳۸۸ وقتی اعتراض‌های مردمی موسوم به جنبش سبز در ایران شروع شد، صداو‌سیما تصنیف‌هایی از استاد شجریان را روی تصاویر مربوط به انتخابات پخش کرد. این اقدام اعتراض آقای شجریان را در پی داشت و او در نامه‌ای خطاب به عزت‌الله ضرغامی، رئیس وقت سازمان صداوسیما، نوشت: «همان‌طور که اطلاع داريد صداوسيما در شرايط فعلی مستمرا به پخش سرودهای ميهنی اينجانب به ويژه سرود «ای ايران! ای سرای اميد!» اقدام می‌کند. جنابعالی مستحضريد اين سرود و ديگر سرودهای خوانده شده متعلق به سال‌های ۱۳۵۷ و ۱۳۵۸ است و هيچ ارتباطی به شرايط کنونی ندارد. اينجانب در سال ۱۳۷۴ نيز اعلام کردم که راضی به پخش آثار خود از صداوسيما نيستم. مجددا تقاضای خود را تکرار و تاکيد می‌کنم آن سازمان هيچ نقشی در تهيه اين آثار نداشته و شايسته است به حکم شرع و قانون سريعا کليه واحدهای آن سازمان از پخش صدا و آثار من خودداری کنند.»

استاد شجریان در سال ۱۳۷۴ نیز در نامه‌ای به علی لاریجانی، رئیس وقت صداوسیما نوشته بود: «من نمی‌دانم صداوسيما به چه حقی و بر اساس کدام مجوز روی آثار من تصوير می‌گذارد و آن را به نام ويدیوکليپ پخش می‌کند؟ فرض کنيد قانون رعايت حقوق مولفان و مصنفان وجود ندارد و باز هم فرض کنيد اگر وجود دارد، کسی به هر دليل مايل نيست از طريق دستگاه قضايی احقاق حق کند. آيا شما شرعا اين مشکل را برای خود حل کرده‌اید؟ چگونه است که بدیهی‌ترین حقوق مالکيت حقوقی که مورد تاکيد قوانين جاری کشور است زير پا گذاشته می‌شود؟ در تحيرم که ناديده گرفتن حقوق هنرمند از سوی مهم‌ترین و وسیع‌ترین رسانه کشور نشانه چيست؟ مردم چه می‌گويند وقتی می‌بینند از صبح تا شام، اين رسانه پیام‌های اخلاقي در رعايت حقوق ديگران پخش می‌کند، اما خود به آن عمل نمی‌کند؟»

محمدرضا شجریان در تیرماه ۱۳۸۸ از صداوسیما شکایت کرد اما پس از مدتی، دادگاه بدوی شکایت او را رد کرد و حتی مدعی شد که پخش آثار شجریان از صداوسیما موجب شهرت او شده است. حالا نیز دادگاه تجدیدنظر صداوسیما را تبرئه کرده است.

بر اساس ماده ۲۳ قانون حمایت از حقوق مولفان، مصنفان و هنرمندان، مجازات افرادی که آثار دیگران را بدون اجازه منتشر می‌کنند، شش ماه تا دو سال زندان است. با وجود این ماده‌قانونی، صداوسیما همچنان بدون اجازه آثار هنرمندان موسیقی را پخش می‌کند.

پیش‌تر شهرام ناظری نیز این اقدام صداوسیما را به «زورگیری و شهر زور» تشبیه کرده و گفته بود: «صداوسیما ۴۲ سال است که بی‌اجازه من و بدون رعایت حق و حقوق من، از نظر کپی‌رایت و از نظر انسانی، به تجاوز خود ادامه داده است.»